Sevmek güzel sevilmekte umudun olması güzel umutla beraber hayallerinde. Kimseler bilemez şu kalbimde neler neler yazılı. Ve ben her soğuk gecenin ayazında yalnızlara bürünürken bütün bunları düşünmekteyim. Bu soğuk gecelerde inan güneş doğsa üzerime ısıtamaz beni inan. Bu kadar düşünceye daldığımda inan tüm kelimelerim hüzünlü, cümlelerim anlamsız olmakta. Hani dönüşlerin imkânsız kavuşmaların yalan olduğu gibi.
Ben tüm bunları düşünürken senin hiç yüreğin yandı mı? Yüreğin sızladı mı? Ama benim gözlerim her düşünceli gecelerde ölümün kurduğu pusularda kaybolup gider. Düşüncelerim Sitemlerim resmen bir yağmur misali yağmakta ölümün soğuk sesine rağmen.
Hep bir kötülük var olmakta dünya da başta da dediğim gibi öyle bir yara açılmış ki içimizde sanki hayatlarımız diken üzerinde kurulmuş gibi. Kapanacak değil yaralar aksine neşterlik yara bunlar.
Bir bakalım insanlarımızın ruh durumuna sıkıntılı avutulması zor insanlar var artık. Tüm hayatları umutsuzca yalnızlığa yalnızlıklara doğru itilmekteler ve gitgide yalnızlığa sarılmakta insanoğlu.
İnsanlar göç etmekte ölümle yaşam arasında ki ince çizgide. Doğdukları coğrafyanın acımazlığına boyun eğip kendilerine reva görülen hayata isyanda etmekte kurtuldukları için şükürde.
Ey dünya bitir bu acıları yeter artık zulmün ateşiyle yanan bağırların ızdırabını. Kalleşse sırtlarından vurulan insanları dramlarını. Bilir misin ey dünya insanın düşmanı değil dostu yaralarmış dost musun düşman mı? Umutları tükenmiş insanların geçmek bilmeyen gönül çileleri ne zaman sona erecek.
Tolga TURAN
